آپارتمان یا ویلاسازی، کدام بصرفه‌تر است؟

آپارتمان یا ویلا؟

برای ساخت صد متر آپارتمان، ۱۳۶ متر زیربنا باید ساخته شود زیرا مشاعات و سرویس پله و … اضافه میشود.

در آپارتمان هزینه هایی مانند آسانسور، پمپ های آب رسانی و سیستم اطفا حریق داریم که در ویلایی نیاز نداریم.

هزینه ساخت سازه در آپارتمان هم گرانتر است در کل محاسبات دقیقی انجام دادیم هزینه ساخت آپارتمان ۳۰ تا ۴۰ درصد گرانتر خواهد شد.

مهمترین ویژگی مثبت خانه های ویلایی، مدت زمان ساخت است که میتوان به جای حداقل دوسال آپارتمانی، در شش ماه ساخته شود، برای نمونه این نوع خانه های زیبا با نمای مدرن را میتوان در زمان خرید ویلا در تهراندشت و آران بخوبی مشاهده کرد.

معماری تدریجی یک روش رایج برای ما در سالهای قدیم در مدل ویلایی بوده است و روش خوبی برای سکونت سریعتر است اما اینکار در آپارتمان ممکن نیست.

در مدل ویلایی اگر متقاضی توان ادامه پرداختها را نداشته باشد دولت می‌تواند مسکن را به او بدهد اما در مدل آپارتمانی این ممکن نیست.

برآوردهای انجام شده نشان میدهد با پرداخت هشت قسط سه ماهه چهل میلیونی در طی دو سال، ۳۲۰ میلیون است به علاوه ۵۵۰ میلیون وام مسکن یعنی با ۹۰۰ میلیون قرار است مردم صاحب خانه شود که قطعاً غیرممکن است.

یک واحد هشتادمتری، تمام شده‌ی قابل بهره‌برداری بین یک میلیارد و پانصد تا هفتصد است.

با توجه به اقساط امکان ساخت دو ساله غیرممکن است و در اینصورت زمان ساخت بیشتر از دوسال خواهد بود که در نتیجه هزینه ساخت هم به بالای دو میلیارد خواهد رسید.

هویت در طراحی مسکن

طراحی محیط‌های مسکونی باید در راستای این امر باشد که محیط کالبدی به گونه‌ای خلق شود که ساکنان، آن را نماد هویتی خود قرار دهند.

جهت حصول به این مهم، طراحی هدفمند با عناصر مفهومی خانه مبنا (قلمرو، خلوت، امکان شخصی سازی در فضای باز نیمه خصوصی و…) و اجتماعی (شکل‌گیری گروه‌های اجتماعی، کنش متقابل نمادین با قانونمندی های رفتار محیطی و…) موثر خواهد بود.

بنابراین مسئله طراحی نباید صرفاً در تامین نیازهای فعلی ساکنین مد نظر قرار گیرد، بلکه سطح بالاتر نیازهای آنها را نیز باید در نظر داشت؛ تا محیط مسکونی در فرایند پویایی هویت یابی در مراحل بالاتر نیازهای سلسله مراتبی، بتواند بستری مناسب و با کیفیت مطلوب فراهم کند.

محله، یک گروه اجتماعی بزرگ است ساکنان احساس تعلق مکانی و اجتماعی نسبت به آن دارند. مبانی شکل‌گیری محله باید با نگرش به انسان با هویت و انگیزش های سلسله مراتب قوانین اجتماعی و رفتاری آن استخراج شود.

کوچه یک محیط رفتار اجتماعی است که در محیط فیزیکی و اجتماعی سکونتگاه‌ها شکل می‌گیرد کوچه بیانگر دو مفهوم تعلق مکانی مشترک بین ساکنین، (که فضای مسکونی به داخل آن گسترش می‌یابد) و نماد هویتی ساکنان می باشد که تعلق اجتماعی و شکل گیری گروه اجتماعی و وجود قانونمندی های اجتماعی می تواند در شکل گیری محیطی اجتماعی که نسبت به آن احساس تعلق خاطر شود نقش مهمی ایفا نماید.